Zo nu en dan doe je ook wel eens iets in je vrije tijd. Iets creatiefs bedoel ik dan.
Met een neefje dat dol is op krokodillen, draken en andere monsters. Een vriend die zegt juist niets te hebben met fantasy-films en sprookjes. De feestdagen die inmiddels weer voor de deur staan, kom je onder een paar monsterlijke surprises niet uit.
Genoeg inspiratie te vinden in boeken, films en online. Maar hoe eng mag een monster voor een driejarige zijn? Belangrijker nog, hoe eng mag een draak zijn voor een 34 jarige die niet van fantasy houdt?
Voor het kleine neefje kan het niet gevaarlijk genoeg zijn, grommend en groot, met rook uit de neusgaten. Alleen mag papa zijn hoofd niet in de gevaarlijke bek vol tanden stoppen! Dat is toch wel erg spannend.
Een draak voor een 34 jarige die niet van sprookjesfiguren zegt te houden is het wel iets lastiger. Want ergens wil je zo iemand toch overtuigen van de ‘andere werkelijkheid’. Zo’n ongelovige volwassene moet je dus in laten zien dat een draak helemaal zo onrealistisch niet is.
Een kleine uitdaging dus, maar niet onmogelijk.
Helemaal geen probleem voor iemand die wel iets heeft met sprookjes en fantasiefiguren zoals ik. Je zoekt een hele grote berg schubben, een paar scherpe tanden, vreemde oogjes, een slangachtige tong, en voilà!
Met een heleboel lijm uit pistolen, tubes, prit-stiften en potten kom je een heel eind.
Oja, geduld, ook een belangrijk ingrediënt. Schubben zijn niet te koop in zakjes, een stevige schaar is dan ook geen overbodige luxe.
Trek je papierbak leeg, alle stukken karton zijn te gebruiken. Voorzie van een drakenkleurtje en knippen maar. Tegen de tijd dat je denkt genoeg te hebben vooral nog even een kwartiertje doorknippen.
Zorg voor een mooie basis, dit kan een bestaande zijn, een grote doos, blik of oude koffer. Je kunt natuurlijk ook zelf een basis maken, van karton, ijzerdraad of iets anders dat voor handen is.
Nu begint het echte werk, schubje voor schubje lijm je de doos om tot monster, neem hiervoor vooral de tijd. Tussendoor kun je best even iets anders gaan doen. Liefst voordat je het moment van totale frustratie hebt bereikt en je draak vroegtijdig door de kamer vliegt. Vliegen kun je beter uitstellen tot het uitpakmoment.
Als je kleine neefje de ogen van zijn draak aftrekt, omdat die doos toch open moet om het cadeautje eruit te halen. Hopelijk heeft je vriend iets meer beleid dan een driejarige, maar dat er onderdelen gaan vliegen valt niet volledig uit te sluiten.
Mocht je nog vragen hebben over het maken van draken, bekijk rustig de foto’s ter inspiratie.Vragen staat vrij, stuur gerust een berichtje voor de gouden tips.
Er zijn van die momenten dat het even goed mee zit. Zo komt er ineens een interessant project vol fairy dust op je pad waar je per direct aan kunt beginnen. Een project dat even je volle aandacht en al je vrije tijd vraagt, en bovenal een snufje magie.
Zo’n project was VeryFairy
Een sprookjesachtig project onder leiding van regisseur Aram Adriaanse. Rauw en realistisch, maar toch betoverend.
Binnen vier weken tijd zag ik acteurs groeien naar geliefden, en zangers naar magische figuren. Steeds vloeiender werd de samensmelting tussen de muziek van Purcell en het spel van de acteurs.
Zowel de kostuums als het decor (Rebecca Downs) zijn erg eenvoudig en hedendaags. De geliefden die de realiteit verbeelden spelen in witte sportieve kleding met een preppy (ballerige) touch.
De figuren in de droomwereld zijn gekleed in diverse blauwtinten met chique, feestelijke details.
Voor een beeld van de gehele voorstelling, bekijk de foto’s in onderstaande galerij en het promofilmpje in de link.
Stilte, een oorverdovende stilte. Niet zomaar een paar minuten, maar al enige dagen, of zelfs weken was het doodstil.
Niemand te bekennen op Frances’ Bloch, geen foto, geen woord, zelfs geen letter.
Niet vreemd als je bedenkt dat ik ver weg en eeuwen geleden verstopt zat in een warm en intiem zigeunerkamp.
In het donker, verscholen tussen de woonwagens, luisterde ik naar liederen van een troubadour. De geur van het warme houtvuur drong diep mijn neus binnen. Zigeunerinnen dansten onder de sterren, een moeder hing de was op.
Gevaar lag op de loer, ik moest goed oppassen. Het leger van een graaf kon ieder moment binnenvallen om een zigeunerkapitein van het leven te beroven. Deze woeste zigeuner had namelijk een geheime relatie met de prachtige jonkvrouw Leonora. Die natuurlijk ook de grote liefde van eerder genoemde graaf bleek te zijn.
Een ieder begrijpt uiteraard dat ik in dit verre oord, onder deze omstandigheden geen internet had op mijn mobiel, geeneens een WiFi-verbinding op paardenkracht. Daardoor heeft het helaas iets langer geduurd voor ik weer wat nieuws kon brengen van het front.
Niet alleen het gevaar lag op de loer, er moest ook gewerkt worden. Voor al dit werk heb ik de familiebanden wat aangehaald. Mijn tante Conny heeft me namelijk fantastisch geholpen met het realiseren van de kostuums voor de opera ‘Il Trovatore’, waar ik al eerder over schreef.
Mijn ontwerpen van 2D naar 3D omzetten heeft ons behoorlijk beziggehouden de afgelopen weken. Maar het resultaat mag er zijn!!!!
Inmiddels is het namelijk zover. Het eerste optreden van Il Trovatore is een feit! En hoe! Na weken van repeteren, naaien, timmeren en zagen is er een schitterende voorstelling te voorschijn gekomen.
Een voorstelling voor kleine zalen, zodat je opera kunt beleven op een nieuwe manier. Je hoort de rokken ruisen, ziet haren wapperen, ruikt de houten decordelen, maar bovenal voel je de emotie, liefde en passie van de zangers.
Kippenvelmomenten kan ik je beloven! Voor degenen die nog niet geweest zijn, ga snel naar de site van de Franseschool in Culemborg.
Heel veel liefs, en geniet alvast van de foto’s.
Stilte, een oorverdovende stilte. Niet zomaar een paar minuten, maar al enige dagen, of zelfs weken was het doodstil.
Niemand te bekennen op Frances’ Bloch, geen foto, geen woord, zelfs geen letter.
Niet vreemd als je bedenkt dat ik ver weg en eeuwen geleden verstopt zat in een warm en intiem zigeunerkamp.
In het donker, verscholen tussen de woonwagens, luisterde ik naar liederen van een troubadour. De geur van het warme houtvuur drong diep mijn neus binnen. Zigeunerinnen dansten onder de sterren, een moeder hing de was op.
Gevaar lag op de loer, ik moest goed oppassen. Het leger van een graaf kon ieder moment binnenvallen om een zigeunerkapitein van het leven te beroven. Deze woeste zigeuner had namelijk een geheime relatie met de prachtige jonkvrouw Leonora. Die natuurlijk ook de grote liefde van eerder genoemde graaf bleek te zijn.
Een ieder begrijpt uiteraard dat ik in dit verre oord, onder deze omstandigheden geen internet had op mijn mobiel, geeneens een WiFi-verbinding op paardenkracht. Daardoor heeft het helaas iets langer geduurd voor ik weer wat nieuws kon brengen van het front.
Niet alleen het gevaar lag op de loer, er moest ook gewerkt worden. Voor al dit werk heb ik de familiebanden wat aangehaald. Mijn tante Conny heeft me namelijk fantastisch geholpen met het realiseren van de kostuums voor de opera ‘Il Trovatore’, waar ik al eerder over schreef.
Mijn ontwerpen van 2D naar 3D omzetten heeft ons behoorlijk beziggehouden de afgelopen weken. Maar het resultaat mag er zijn!!!!
Inmiddels is het namelijk zover. Het eerste optreden van Il Trovatore is een feit! En hoe! Na weken van repeteren, naaien, timmeren en zagen is er een schitterende voorstelling te voorschijn gekomen.
Een voorstelling voor kleine zalen, zodat je opera kunt beleven op een nieuwe manier. Je hoort de rokken ruisen, ziet haren wapperen, ruikt de houten decordelen, maar bovenal voel je de emotie, liefde en passie van de zangers.
Kippenvelmomenten kan ik je beloven! Voor degenen die nog niet geweest zijn, ga snel naar de site van de Franseschool in Culemborg.
http://www.theaterdefranscheschool.nl/programma
Heel veel liefs, en geniet alvast van de foto’s.
Frances
